mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Zakresy widełek dynamicznych

t. 146-147

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

 w A

TGTU 2 znaki

Dłuższe  w Wf (→Wn,Wa)

od 1. do końca ostatniej ósemki oba razy
..

W tekście głównym zachowujemy w przybliżeniu zakresy widełek  wpisanych w A. Rozciągnięcie znaków na całe takty, jak to zrobiono w Wf (→Wn,Wa), to częsta maniera wśród sztycharzy Chopinowskich pierwszych wydań. Różnica, choć niewielka, może sugerować błędną interpretację, zwłaszcza przy końcu taktu – trudno przypuszczać, by Chopin chciał przeciągać crescenda poza przedostatnią, najwyższą ósemkę. Patrz też t. 148.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 148

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Półtaktowe  w A

EZnieU

Całotaktowe  w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU1

 proponowane przez redakcję

EZTU
..

Zapis A interpretujemy jako niekompletny, a być może pomyłkowy. Chopin wpisał  tylko w 1. połowie taktu, na której w A kończy się linijka tekstu, być może sądząc, że to już cały takt albo po prostu zapominając wpisać dokończenie znaku w nowej linii. W każdym razie rysunek figuracji w tym takcie sugeruje kontynuację crescenda w 2. połowie taktu i to do samego końca, gdyż najwyższa nuta przypada dopiero na początek następnego taktu (inaczej niż w poprzednich dwóch). Z tego względu, w tekście głównym początek znaku wzorujemy na poprzednich, analogicznych taktach, a zakończenie doprowadzamy do końca taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 156-157

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

  w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek łączony, tylko górna 5-linia, te takty.             EZnieU = widły i kreska taktowa

  w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU1

  proponowane przez redakcję
..

Zmiana zakresu widełek   to z pewnością efekt rutynowej adiustacji sztycharza Wf (→Wn,Wa), który dopasował znaki do struktur rytmicznych – całego taktu w t. 156 i połowy taktu w t. 157. W notacji A zwraca uwagę znak  w t. 157. Rozpoczyna się on wyraźnie przed pierwszymi nutami (takt ten rozpoczyna nową linijkę) i dochodzi tylko do 5. ósemki taktu, co stanowi wyraźny kontrast z niemal całotaktowym  w poprzednim takcie. Takie położenie znaku można, zdaniem redakcji, wytłumaczyć brakiem miejsca między pięcioliniami w 2. połowie taktu i chęcią zrekompensowania jego nadmiernego skrócenia przez wcześniejsze rozpoczęcie znaku z lewej strony, tak by jego długość była porównywalna ze znakiem . Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym proponujemy wynikającą z powyższej analizy interpretację kontekstową znaków A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 158-160

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Krótsze  w A

! miniat: od ósemki a do końca t. 158 + 2.połowa 160, tylko górna 5-linia wycinek.                          EZnieU1

Dłuższe  w Wf

EZTU

Wydłużone  w Wn i Wa

EZnieU

Skrócone  w Wn1a

EZnieU2
..

Zdaniem redakcji, rozciągnięcie widełek  w Wf wykracza – zwłaszcza w t. 158, na początku znaku – poza zakres rutynowego dopasowania do struktur rytmicznych. Sądzimy więc, że jest to efekt korekty Chopina i tę wersję podajemy w tekście głównym. W A widać zresztą, że zarówno początek, jak i koniec widełek umieszczone są tak, by nie zlewały się z innymi elementami notacji. W Wn i Wa przedłużono znak na końcu t. 160, co jest pozbawioną praktycznego znaczenia dowolnością. Skrócenie znaku w Wn1a to błąd wynikający z przejścia od t. 160 na nową stronę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Autentyczne korekty Wf

t. 170-172

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

   w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek + 2 obrazki                  EZnieU

  w Wf

EZnieU1

  w Wn

EZnieU2

  w Wa

EZnieU3

  proponowane przez redakcję

EZTU
..

Do interpretacji trzech znaków  w A można podchodzić z różnych stron:

  • Odczyt dosłowny, w którym zakres znaków powiązany jest z odpowiednimi ćwierćnutami pr.r., daje trzy coraz krótsze znaki. Taki zapis, sugerujący coraz krótsze i łagodniejsze crescenda, współgra z opadającym kierunkiem tej sekwencji.
  • różnicę zakresu dwóch pierwszych znaków można uważać za nieistotną, co sugeruje ujednolicenie wszystkich trojga widełek, gdyż rysunek melodii jest w każdym takcie taki sam. Wersję tę proponujemy w tekście głównym.

Wersje wydań to efekt ujednoliceń znaków w t. 170-171, żadna z tych zmian nie nosi cech korekty Chopina..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności Wa , Niedokładności A